คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง เป็นผู้หญิงค่ะ พูดน้อย ชอบทำตัวเก๊ก หน้าตาก็ไม่ค่อยดีหรอกค่ะ ผิวออกคล้ำๆหน่อย ตอนแรกๆเราเห็นยังไม่อยากจะคุยด้วยเลย
ตอนรู้จักกันใหม่ๆเพื่อนสนิทเราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเหมือนกัน เขาก็เลยยังคุยๆกับเราบ้าง ถามอะไรเขาก็ตอบปกติแหละค่ะ แต่พอหลังๆ เขาไปอยู่คนละห้องกับเรา เขาก็เริ่มคุยๆกับเพื่อนคนอื่นบ้าง เขาไปไหนมาไหนกับเราตามปกติ แต่เขาไม่พูดอะไรเลย
หลายๆครั้งก็เจอกันโดยบังเอิญ เขานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ แล้วเราก็เข้าไปทัก เขามองหน้าเรา ไม่ยิ้ม ไม่อะไรทั้งนั้นแล้วก็กลับไปเล่นต่อ
เรารู้สึกแบบ... เห้ย! คือมีแบบนี้ด้วยหรอ สาบานได้ไหมเนี่ยว่าเป็นเพื่อนสนิท
บางครั้งเราก็พยายามหาเรื่องที่จะคุยกับเขา แต่เขาก็ไม่ตอบเรา จนเราเริ่มคิดแล้วว่าเราไม่อยากมีเพื่อนแบบนี้ เราคบแล้วเราก็ทุกข์ เราเลยอยากตีตัวออกห่าง แต่ทีนี้ เวลาที่เขาจะไปไหน และเราเองก็จะไปที่นั่นเองด้วย โดยที่เขาไม่มีเพื่อนคนอื่นเป็นตัวเลือก เขาก็มาเดินวนเวียนอยู่แถวๆที่เราอยู่ เราเดินไปทางไหน เขาก็เดินตาม แต่ก็แค่เดินตามอยู่ห่างๆ แต่ตามแบบทำเหมือนไม่สนใจ คือทำเป็นเล่นโทรศัพท์ หรืออ่านการ์ตูน
บางครั้งเราก็แบบ เออ จะตามนักใช่ไหม เราเลยเลือกที่จะออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย คือจะหาอะไรนั่งเล่นเพื่อให้เพื่อนเราเขารู้ว่าเรายังไม่ได้จะลุกไปไหน ตอนนั้นเราเรียนคลาสพิเศษกันค่ะ คือเอาทุกห้องมารวมในห้องเดียวกันหมด เพื่อนคนอื่นๆก็เริ่มทยอยออกจากห้องไปหลังอาจารย์สอนเสร็จ เขาทำเป็นนั่งรอคนอื่นๆออกไปก่อน เพราะช่วงแรกๆที่เรารู้จักกัน เราก็จะนั่งรอให้คนน้อยๆ เพราะจะได้ไม่เบียด เราก็นั่งอยู่อย่างนั้น จนเขาลุกขึ้นยืน แต่เขาก็ยังไม่เดินออกไปไหน เราเลยลุกขึ้นบ้าง กะว่าถ้าเขาไม่ออก เดี๋ยวเราออกไปเอง แต่พอเราลุกขึ้น เขาก็เดินออกจากห้อง เล่นโทรศัพท์ไปด้วยอีกเหมือนเดิม แถมพอเราไปนั่งม้านั่งแถวๆนั้น รอให้เขาไปไกลๆ เขาก็หยุดยืนอยู่แถวนั้นเช่นกัน
มีอีกหลายเรื่องมากๆที่เราอึดอัดแบบสุดๆกับเพื่อนคนนี้ แม่เราคิดว่าเราสนิทกับคนนี้มากๆค่ะ เพราะเราไม่เคยเล่าให้แม่ฟังเลยว่าเรากับเขาเป็นแบบนี้กัน แม่เราก็พยายามหาที่เรียน หรือหาอะไรให้เราสองคนอยู่ด้วยกัน เราเคยบ่นกับแม่ว่าเวลาไปไหนมาไหนเราต้องไปคนเดียว เราเหงา แม่เราอยู่ต่างจังหวัดอ่ะค่ะ แม่ก็เลยจัดการหาเพื่อนให้เรา โดยเป็นคนๆนี้นี่แหละ
มีอยู่วันนึง เราเห็นเขาชอบวนเวียนอยู่แถวๆเรา เราเลยลองกลับไปคุยๆด้วย แต่เขาก็เหมือนเดิมอีกค่ะ ไม่สนใจเรา ทำเป็นเมิน
คืออะไรอ่ะคะ?
วันนั้นเราก็พยายามทำตัวปกติที่สุด พูดมากพล่ามไปอยู่คนเดียวเหมือนเมื่อก่อน เราไปซื้อข้าวกันแล้วก็เดินหาที่กิน เราก็ถามเขาว่าจะกินที่ไหน เขาก็ไม่ตอบ เราก็เลยเดินตามเขาไปเรื่อยๆ ระหว่างที่เดินเราก็คอยถามๆเขาว่าจะเดินไปไหน เขาก็ไม่ตอบเช่นเคย
สรุปสุดท้ายเป็นยังไงรู้มั้ยคะ?
เขาเดินไปที่เรียนพิเศษของตัวเอง(ที่นี่เป็นโรงเรียนกวดวิชาวิทยาศาสตร์ค่ะ เราขอแม่ไม่เรียน เพราะเรามีเรียนวิทย์หลายที่แล้ว) แล้วเดินขึ้นไปเรียนแบบไม่สนใจเราเลยสักนิด ปล่อยให้เราเดินตามเขามาโง่ๆแบบนั้น เราโกรธมากเลยอ่ะค่ะ ตอนนั้นรู้สึกแบบ คนแบบนี้มีในโลกด้วยหรอ ทั้งที่มาด้วยกัน ไปซื้อข้าวมาด้วยกัน แต่กลับเดินไป ไม่หันมาบอก ไม่หันมาลา ไม่ทำอะไรทั้งนั้น แบบนั้นเลย?????
แล้วพอเราจะออกห่าง เขาก็ตามๆเราเหมือนเดิม คือเราอึดอัดมากอ่ะ แล้วนอกจากคนนี้ เราก็ไม่มีเพื่อนสนิทคนอื่นแล้ว เราทั้งเหงา ทั้งอึดอัด ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ อะไรสารพัดเลยค่ะ
ทำยังไงดีคะ?
มีเพื่อนสนิทแบบนี้ ทำยังไงดีคะ?
ตอนรู้จักกันใหม่ๆเพื่อนสนิทเราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเหมือนกัน เขาก็เลยยังคุยๆกับเราบ้าง ถามอะไรเขาก็ตอบปกติแหละค่ะ แต่พอหลังๆ เขาไปอยู่คนละห้องกับเรา เขาก็เริ่มคุยๆกับเพื่อนคนอื่นบ้าง เขาไปไหนมาไหนกับเราตามปกติ แต่เขาไม่พูดอะไรเลย
หลายๆครั้งก็เจอกันโดยบังเอิญ เขานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ แล้วเราก็เข้าไปทัก เขามองหน้าเรา ไม่ยิ้ม ไม่อะไรทั้งนั้นแล้วก็กลับไปเล่นต่อ
เรารู้สึกแบบ... เห้ย! คือมีแบบนี้ด้วยหรอ สาบานได้ไหมเนี่ยว่าเป็นเพื่อนสนิท
บางครั้งเราก็พยายามหาเรื่องที่จะคุยกับเขา แต่เขาก็ไม่ตอบเรา จนเราเริ่มคิดแล้วว่าเราไม่อยากมีเพื่อนแบบนี้ เราคบแล้วเราก็ทุกข์ เราเลยอยากตีตัวออกห่าง แต่ทีนี้ เวลาที่เขาจะไปไหน และเราเองก็จะไปที่นั่นเองด้วย โดยที่เขาไม่มีเพื่อนคนอื่นเป็นตัวเลือก เขาก็มาเดินวนเวียนอยู่แถวๆที่เราอยู่ เราเดินไปทางไหน เขาก็เดินตาม แต่ก็แค่เดินตามอยู่ห่างๆ แต่ตามแบบทำเหมือนไม่สนใจ คือทำเป็นเล่นโทรศัพท์ หรืออ่านการ์ตูน
บางครั้งเราก็แบบ เออ จะตามนักใช่ไหม เราเลยเลือกที่จะออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย คือจะหาอะไรนั่งเล่นเพื่อให้เพื่อนเราเขารู้ว่าเรายังไม่ได้จะลุกไปไหน ตอนนั้นเราเรียนคลาสพิเศษกันค่ะ คือเอาทุกห้องมารวมในห้องเดียวกันหมด เพื่อนคนอื่นๆก็เริ่มทยอยออกจากห้องไปหลังอาจารย์สอนเสร็จ เขาทำเป็นนั่งรอคนอื่นๆออกไปก่อน เพราะช่วงแรกๆที่เรารู้จักกัน เราก็จะนั่งรอให้คนน้อยๆ เพราะจะได้ไม่เบียด เราก็นั่งอยู่อย่างนั้น จนเขาลุกขึ้นยืน แต่เขาก็ยังไม่เดินออกไปไหน เราเลยลุกขึ้นบ้าง กะว่าถ้าเขาไม่ออก เดี๋ยวเราออกไปเอง แต่พอเราลุกขึ้น เขาก็เดินออกจากห้อง เล่นโทรศัพท์ไปด้วยอีกเหมือนเดิม แถมพอเราไปนั่งม้านั่งแถวๆนั้น รอให้เขาไปไกลๆ เขาก็หยุดยืนอยู่แถวนั้นเช่นกัน
มีอีกหลายเรื่องมากๆที่เราอึดอัดแบบสุดๆกับเพื่อนคนนี้ แม่เราคิดว่าเราสนิทกับคนนี้มากๆค่ะ เพราะเราไม่เคยเล่าให้แม่ฟังเลยว่าเรากับเขาเป็นแบบนี้กัน แม่เราก็พยายามหาที่เรียน หรือหาอะไรให้เราสองคนอยู่ด้วยกัน เราเคยบ่นกับแม่ว่าเวลาไปไหนมาไหนเราต้องไปคนเดียว เราเหงา แม่เราอยู่ต่างจังหวัดอ่ะค่ะ แม่ก็เลยจัดการหาเพื่อนให้เรา โดยเป็นคนๆนี้นี่แหละ
มีอยู่วันนึง เราเห็นเขาชอบวนเวียนอยู่แถวๆเรา เราเลยลองกลับไปคุยๆด้วย แต่เขาก็เหมือนเดิมอีกค่ะ ไม่สนใจเรา ทำเป็นเมิน
คืออะไรอ่ะคะ?
วันนั้นเราก็พยายามทำตัวปกติที่สุด พูดมากพล่ามไปอยู่คนเดียวเหมือนเมื่อก่อน เราไปซื้อข้าวกันแล้วก็เดินหาที่กิน เราก็ถามเขาว่าจะกินที่ไหน เขาก็ไม่ตอบ เราก็เลยเดินตามเขาไปเรื่อยๆ ระหว่างที่เดินเราก็คอยถามๆเขาว่าจะเดินไปไหน เขาก็ไม่ตอบเช่นเคย
สรุปสุดท้ายเป็นยังไงรู้มั้ยคะ?
เขาเดินไปที่เรียนพิเศษของตัวเอง(ที่นี่เป็นโรงเรียนกวดวิชาวิทยาศาสตร์ค่ะ เราขอแม่ไม่เรียน เพราะเรามีเรียนวิทย์หลายที่แล้ว) แล้วเดินขึ้นไปเรียนแบบไม่สนใจเราเลยสักนิด ปล่อยให้เราเดินตามเขามาโง่ๆแบบนั้น เราโกรธมากเลยอ่ะค่ะ ตอนนั้นรู้สึกแบบ คนแบบนี้มีในโลกด้วยหรอ ทั้งที่มาด้วยกัน ไปซื้อข้าวมาด้วยกัน แต่กลับเดินไป ไม่หันมาบอก ไม่หันมาลา ไม่ทำอะไรทั้งนั้น แบบนั้นเลย?????
แล้วพอเราจะออกห่าง เขาก็ตามๆเราเหมือนเดิม คือเราอึดอัดมากอ่ะ แล้วนอกจากคนนี้ เราก็ไม่มีเพื่อนสนิทคนอื่นแล้ว เราทั้งเหงา ทั้งอึดอัด ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ อะไรสารพัดเลยค่ะ
ทำยังไงดีคะ?